San Rideau "Osłona Sanu" – fort pancerny klasy "Einheitsfort" nr XIII.
Bolestraszyce ok. 6 km od Przemyśla.
Fort powstał w latach 1892-1896. Koszt budowy fortu wyniósł ok. 5 milionów koron.
Miał kształt trapezu o podstawie 250 m i szerokości 90 m. Otaczała go sucha fosa o pełnym profilu broniona z dwóch przeciwstokowych kojców oraz kojca szyjowego przyległego do głównego budynku fortu. Czołowy odcinek fosy broniono dodatkowo z galerii strzeleckiej przeciwstoku z otworami strzelniczymi zabezpieczonymi płytami pancernymi (mur Carnota). Na przedpolu nad kojcami znajdowały się dwie obserwacyjne kopuły pancerne. Główny budynek i kojce przeciwstokowe były połączone za pomocą poterny i galerii przeciwstokowej.
W części szyjowej znajdował się główny budynek koszarowo-bojowy. Na jego stropodachu znajdowały się 3 haubice i 3 moździerze, a dodatkowo umieszczono tam również 3 wieże obserwacyjne. Na skrzydłach budynku znajdowały się tradytory strzeleckie z armatami. Przed stanowiskiem wież pancernych znajdował się wał piechoty ze schronem pogotowia na osi fortu. Na stropie schronu pogotowia znajdowała się betonowa galeria strzelecka osłonięta płytami pancernymi. Budynek koszarowo-bojowy mieścił izby mieszkalne dla załogi, magazyny amunicji, żywności, laboratoria, toalety i kuchnie. Ściany i stropy wykonano jako betonowy odlew z wyjątkiem ścian zewnętrznych znajdujących się po stronie dziedzińca fortu, które zbudowano z cegły. Całkowita powierzchnia pomieszczeń fortecznych wynosiła 2200 m².
Podlegały mu dwa forty pomocnicze – XIIIa "Zabłocie" oraz XIIIb "Bolestraszyce". Zasięg jego dział pozwalał na kontrolę nad brzegami Sanu od Hurka po Walawę.
Podczas II oblężenia twierdzy Przemyśl, fort został wysadzony 22 marca 1915, w dniu poddania twierdzy.
Dalsze niszczenie fortu zostało powstrzymane dopiero w roku 1968, po uznaniu fortów Twierdzy Przemyśl za chroniony prawem zabytek architektury.
Załogę fortu stanowiło 800 żołnierzy i 12 oficerów. Magazyny artyleryjskie mieściły trzy wagony amunicji.
Do podstawowego uzbrojenia fortu należało:
6 armat kazamatowych 80 mm M. 94 w przeciwstokowych kojcach (dwie w lewym pojedynczym i cztery w prawym podwójnym)
3 haubice 150 mm M. 94 na stropodachu budynku głównego
3 moździerze 150 mm M. 80 w wieżach pancernych na stropodachu budynku głównego
6 armat 80 mm M. 94 za tarczami pancernymi w tradytorach artyleryjskich na skrzydłach budynku głównego.
Planowano również umieszczenie armat 80 mm M.94 w wale piechoty.
Przedpole fortu było zabezpieczone zasiekami z drutu kolczastego oraz oświetlane ruchomym reflektorem.
0 komentarze:
Prześlij komentarz