Kopalnia "Guido" założona została w 1855 roku przez hrabiego Guido von Donnersmarcka i przyjęła nazwę od jego imienia.
W 1885 r. wydobyto rekordową w historii kopalni ilość węgla: 313 tys. ton, jednak z powodu generalnie niskiej rentowności już dwa lata później Donnersmarck sprzedał kopalnię Skarbowi Pruskiemu.
Od tej chwili stanowiła ona własność państwową. Została ona włączona jako pole południowe do państwowej kopalni "Królowa Luiza".
W pierwszych latach XX w. na południe od kopalni "Guido" wybudowano nową kopalnię "Delbrück", obecnie "Sośnica-Makoszowy".
W 1904 r. dokonano podziemnego połączenia wyrobisk obu kopalń, a w 1912 r. kopalnię "Guido" formalnie włączono do kopalni "Delbrück".
W 1922, po podziale Śląska, kopalnia "Guido" wraz z kopalnią "Delbrück" pozostały po stronie niemieckiej, wchodząc w skład państwowego koncernu "Preussag". Po wyeksploatowaniu złóż węgla kopalnia "Guido" straciła na znaczeniu. Na poziomie 170 zostały zainstalowane urządzenia odwadniające, które wkrótce przejęły odwadnianie trzech kopalń: "Bielszowice", "Makoszowy" i samego "Guido". Po II wojnie światowej stała się nieczynnym rejonem kopalni "Makoszowy". W 1967 r. zakład przekształcono w kopalnię doświadczalną. W 1982 na terenie dawnej kopalni uruchomiono skansen, który działał do
roku 1996. W czerwcu 2007 wznowiono ruch turystyczny.
Guido to unikat, bowiem zachowane wyrobisko nie ma odpowiednika w innych ośrodkach muzealnych na świecie. Skansen tworzą korytarze na poziomach 170 i 320 metrów oraz zespół zabudowy powierzchniowej wraz z wyposażeniem technicznym.
Poziom 170 prezentuje metody wydobycia węgla i pracę górnika z przełomu XIX i XX wieku.
W czasie gdy odwiedzałem kopalnię każdy turysta otrzymywał kask z oświetleniem, pelerynę i na wszelki wypadek zestaw ratunkowy. Takie przepisy obowiązywały.
1.
0 komentarze:
Prześlij komentarz